بررسی مدل تغییر شکل های دائمی و ترک های انعکاسی در طراحی مکانیستیک روکش برای مناطق گرمسیر ایران

مدل تغییر شکل های دائمی خاک بستر یکی از معیارهای مهم در طراحی مکانیستیک روسازی و روکش می باشد. در روش های طراحی مکانیستیک روسازی، مدل خستگی بر اساس کرنش کششی زیرلایه آسفالتی بیان می شود؛ اما در طراحی مکانیستیک روکش کرنش کششی گاهی در زیرلایه روکش و گاهی زیرلایه آسفالتی در نظر گرفته می شود. مدل تغییر شکل های دائمی نیز بر اساس کرنش فشاری بالای لایه سابگرید بیان می گردد و از سوی دیگر در طراحی روکش و محاسبه کرنش های کششی و فشاری به منظور ارزیابی عمر خستگی و تغییرشکل های دائمی، روسازی آسیب دیده موجود با توجه به پیشرفت ترک های انعکاسی و سایر خرابی ها به درستی مدل نمی شود. در این مقاله تعیین عمر تغییر شکل های دائمی خاک بستر روسازی روکش شده با درنظرگرفتن کرنش های فشاری بالای لایه سابگرید مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. این بررسی با استفاده از برنامه تحلیلی Kenlayer برای روکش هایی با ضخامت های مختلف (نازک، متوسط و ضخیم) که بر روی روسازی های با ضخامت های مختلف (نازک، متوسط و ضخیم) در مناطق گرمسیر ایران قرارگرفته اند، انجام شده است و به منظور تعیین میزان بحرانی بودن معیار تغییر شکل های دائمی در برابر معیار پیشرفت ترک های انعکاسی به مقایسه این معیارها برای روسازی و روکش با ضخامت های مختلف پرداخته شده است.