فرایندهای تغییرمکانی در روش رهایی پویا برای پیمایش ناحیه های بازگشتی مسیر ایستایی سازه ها

در این مقاله، روش رهایی پویا برای پیمایش ناحیه های بازگشت بار و تغییر مکان به کار می رود. نخست، روش رهایی پویا و رابطه های آن معرفی می گردد و رفتار آن در رویارویی با ناحیه های بازگشتی بررسی می شود. سپس، دو شیوه نوین شامل فرایندهای کمینه کارمایه جنبشی و کمینه تغییرمکان نامیزان برای محاسبه عامل بار، رابطه سازی می شوند. فرایندهای پیشنهادی در دسته بندی روش های تغییرمکانی جا دارند و با تکرارهای روش رهایی پویا سازگار می باشند. سنجش عددی رابطه سازی های پیشنهادی نیز با تحلیل اجزای محدود چندین سازه شامل خرپاهای دو و سه بعدی، تیرها و قاب های دو بعدی و پوسته ها که دارای رفتار ناخطی هندسی می باشند، انجام می پذیرد. نتایج عددی کارایی مناسب فرایندهای پیشنهادی را در پیمایش مسیرهای ایستایی سازه های ناخطی با روش رهایی پویا نشان می دهند.