اثر روش های خاک ورزی و آبیاری بر تصاعد دی اکسید کربن در کشت گندم در شمال خوزستان

افزایش غلظت گازهای گلخانه ای باعث ایجاد اثر گلخانه ای در کره زمین و گرم تر شدن هوای آن شده است. در این میان، CO2یکی از مهم ترین گازهای سهیم در این فرایند می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر روش های خاک ورزی و آبیاری بر میزان تصاعد CO 2 از خاک به اتمسفر در مراحل رویشی گندم با روش اتاقک بسته و کروماتوگرافی گازی می باشد. روش های خاک ورزی و آبیاری شامل خاک ورزی حفاظتی، خاک ورزی مرسوم، آبیاری غرقابی و آبیاری نشتی بود، این آزمایش با استفاده از طرح آزمایشی کرت های یک بار خرد شده در زمان و از طریق تجزیه مرکب، با سه تکرار و پوشش 45% بقایای سطحی، با 6 مرحله نمونه گیری از گازهای خاک، در سال زراعی 1389، در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. اندازه گیری مقدار آب آبیاری با روش سیفون مستغرق انجام شد. نتایج نشان داد که میزان تصاعدگاز CO2تحت تاثیر سیستم های خاک ورزی و آبیاری می باشد. در خاک ورزی مرسوم بدلیل به هم خوردگی بیش تر خاک، تصاعد گاز برای CO2، تا میزان 67% افزایش یافت. تحت آبیاری غرقابی میزان تصاعد گازCO2 نسبت بهسیستم آبیاری نشتی تا 33% افزایش نشان داد (0/05≤p). خاک ورزی حفاظتی توام با آبیاری نشتی کم ترین (0/05≤p)میزان تصاعد دی اکسیدکربن (مقدار آن 1143 میلی گرم در مترمکعب) را داشت. در صورتی که خاک ورزی مرسوم- آبیاری غرقابی، با متوسط 2592 میلی گرم در متر مکعب بیشترین مقدار CO2 را تولید نمود (0/05≤p).