تحلیل ابعاد کالبدی - اجتماعی رشد هوشمند در شهر اصفهان

زمین، سرمایه طبیعی بشر به شمار می رود که حیات اجتماعی با استفاده از آن و توسعه اش شکل می گیرد. این موضوع، ضرورت استفاده هدفمند و کنترل شده از زمین را روشن تر می سازد و موجب می گردد که ساختار اصلی برنامه ریزی شهرها بر پایه استفاده بهینه از آن استوارشود.
رویکرد مدیریت زمین باعنوان رشد هوشمند، در مقابله با گسترش بیرویه حومه شهرها به وجود آمده که چارچوب اصلی آن، استفاده بهینه از زمین، توسعه مجدد محدوده های درون شهری، ایجاد عدالت اجتماعی و... است. باوجود اهمیت مباحث مدیریت و کنترل توسعه زمین برای کارآمدتر کردن وضع موجود در طرح های توسعه شهری به ویژه طرح های مرتبط با بافت های ناکارآمد شهری، بررسی موضوع رشد هوشمند بیش از پیش آشکارمی شود.
در این میان پرسش قابل طرح این است که چه راهکارهایی را می توان دربرابر پراکندگی شهری اصفهان یافت. روش تحقیق به کاررفته برای این مقایسه ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش توصیفی- تحلیلی است.
مقاله پیش رو بیان کننده توصیفی کیفی از مفهوم رشد هوشمند، اهداف و اصول این تئوری با جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی است.
هدف از انجام این پژوهش نیز، مقایسه اصول مطرح شده در تئوری رشد هوشمند با روند توسعه شهر اصفهان در ارائه راهکارهایی برای تحقق این تئوری در شهر اصفهان است.
نتایج این مقاله حاکی از این است که به دلیل رعایت اصول هوشمندانه در طراحی بافت قدیم این شهر، می توان اصفهان قدیم را به عنوان الگویی معرفی کرد که اصول رشد هوشمند در آن به اجرا درآمده است. برای اجرایی کردن این تئوری در اصفهان امروز نیز، راهکارهایی همچون تفکیک مناطق شهری به قطعات کوچکتر، طراحی محورهای پیاده در خیابان ها، اختلاط کاربری ها، توسعه میان افزا، افزایش تعداد طبقات ساختمان ها و کاهش وسعت قطعات ارائه شده است.