بررسی دلایل عدم انتساب محوطه قلی درویش به دوره ماد

محوطه باستانی قلی درویش قرارگرفته در فلات مرکزی حاشیه کویر ایران، یکی از محوطه های کلیدی این فلات به شمار می رود که می توان ازطریق آن به برخی از ابهامات، پرسش ها و چالش های باستان شناسی هزاره سوم و دوم حوزه فرهنگی حاشیه کویر مرکزی ایران، پاسخ داد. باتوجه به موقعیت خاص جغرافیایی استان قم، قرارداشتن آن در مسیر شاه راه های اصلی ارتباطات فرهنگی- بازرگانی و اینکه حلقه ارتباط و تعامل بین مراکز و حوزه های مختلف فرهنگی ایران در زمان های مختلف بوده، بررسی ویژگی های فرهنگ های عصر آهن محوطه قلی درویش و پرداختن به مساله حضور یا حضورنداشتن مادها در این منطقه بنابر موقعیت مکانی خاص آن دارای اهمیت است.
بنابر آنچه بیان شد، هدف از انجام این پژوهش، تجزیه و تحلیل دلایل مطرح شده برای منسوب ندانستن این محوطه به دوره ماد است. روش تحقیق به کاررفته در آن هم، کتابخانه ای است که نگارنده با بهره گیری از این روش محوطه قلی درویش را مطالعه و آثار یافت شده از آن منطقه را از دید باستان شناختی تحلیل کرده است. به بیان دیگر این تحقیق بر پایه گردآوری منابع، نظریه ها و داده های مربوطه نگاشته شده است. در نهایت، بنابر تحلیل یافته های موجود، به سوالهای مطرح شده پاسخ داده خواهد شد.
پس از بررسی های صورت گرفته چنین به دست آمد که بنابر شواهد گوناگون همچون پیکرک ها، سفالینه ها و آجرهای منقوش و به دلیل تخریب شدید سازه خشتی قلی درویش، به طور قطع نمی توان این محوطه را منسوب به دوره ماد دانست.