مطالعه روابط ژنتیکی برخی از گونه های مختلف نعناع با استفاده از نشانگر ISSR

گونه های جنس نعناع از خانواده (Lamiaecae) به عنوان گیاهانی با ارزش دارویی و اقتصادی محسوب می شوند. به منظور تعیین تنوع ژنتیکی 15 ژنوتیپ متعلق به سه گونه M.longifolia، M.pulegium و M.Sp.، از 10 آغازگر ISSR استفاده شد. میانگین درصد چندشکلی تعیین شده در مجموع ژنوتیپ های مورد بررسی شده 70/94 بود. آغازگرIS11، IS9 با دارا بودن بهترین پارامتر های نشانگری به عنوان بهترین آغازگرها جهت بررسی تنوع ژنتیکی در این تحقیق معرفی شدند. پایین بودن میزان تشابه براساس ضریب تشابه جاکارد (17/0 تا 56/0) نشان از بالا بودن تنوع در ژنوتیپ های مورد مطالعه داشت. نتایج تجزیه خوشه ایبراساس ضریب تشابه جاکارد و روش UPGMA، ژنوتیپ های مورد بررسی را در 3 گروه که تجزیه به مختصات اصلی نیز آن را تائید کرد گروه بندی نمود. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد تنوع درون گونه ای بیشتر (98%) در مقایسه با تنوع بین گونه ای (2%) بود. میانگین تنوع ژنتیکی نی (H) و شاخص اطلاعاتی شانون (I) نشان دادند که بیشترین تنوع ژنتیکی در درون گونه هایM.longifolia (165/0H= و 46/0=I) و کمترین تنوع ژنتیکی در درون گونه-های M.Sp. (102/0H= و 194/0=I) دیده می شود. نتایج این مطالعه نشان داد که به طور کلی در جمعیت های وحشی، علاوه بر فاصله جغرافیایی و جریان ژنی بین جمعیت ها، شرایط اکولوژیکی نیز تعیین کننده فاصله ژنتیکی می باشد. همچنین به دلیل وجود دورگ گیری بین گونه ای در دوران تکامل نعناع، شباهت بین گونه ای بیشتر از از شباهت درون گونه ای می-باشد.