اثربخشی آموزش رویکرد ارتباطی ویرجینیا ستیر بر رابطه والد-فرزندی دختران نوجوان

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش روان نمایشگری بر مهارت های ارتباطی و پرخاشگری دختران پرخاشگر بود.
روش پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری 1 ماهه و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 13 شهر تهران به 91 بود که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه گیری - تعداد 1950 دانش آموز در سال تحصیلی 92 خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و پس از همتاسازی به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش جایگرین شد. آزمودنی ها پرسشنامه پرخاشگری زاهدی فر (1379) جهت غربالگری و پرسشنامه مهارت- های ارتباطی عطارها (1386) را تکمیل کردند و از آزمون تحلیل اندازه های مکرر برای تحلیل داده ها استفاده شد.
نتایج نشان داد که آموزش روان نمایشگری، مهارتهای ارتباطی دختران پرخاشگر را افزایش و میزان پرخاشگری آنها را کاهش داده است و نسبت به گروه گواه در پیگیری تفاوت معنی دار در دو متغیر وابسته مشاهده شد.
از آنجا که رویکرد روان نمایشگری مهارتهای ارتباطی را افزایش و پرخاشگری را کاهش می دهد لذا استفاده از آن به عنوان روش موثر درمانی پیشنهاد میشود.