ارتقاء عملکرد حسگر زیستی گلوکوز با استفاده از نانوذرات کلوئیدی طلا

حسگر الکتروشیمیایی گلوکوز اکسیداز یکی از بهترین روش های شناسایی مقادیر کم گلوکوز است و بکارگیری نانوذرات کلوئیدی طلا به عنوان یک ماده مکمل در ساختار حسگر زیستی، می تواند در افزایش بازدهی و عملکرد بهینه موثر باشد. در این مقاله، الکترود حسگر زیستی با عنوان الکترود تخمیری کربن اصلاح شده با نانوذرات کلوئیدی طلا (Aunano/CPE) با استفاده از پودر گرافیت کربن، روغن پارافین و نانوذرات کلوئیدی طلا (24nm) تهیه گردیده و با الکترود تخمیری کربن (CPE) مقایسه شده است. در غشاءهای نیمه تراوایی، برای هریک از الکترودها، ترکیب 1 میلی لیتر بافر فسفات 1/0 مولار با pH معین و 10 میلی گرم آنزیم گلوکوز اکسیداز در اطراف الکترودها قرار داده شده است. در پتانسیل یکسان 7/0 ولت، حسگرهای زیستی توسط گلوکوز با محدوده غلظت (1-0) میلی مولار و مقادیر مختلف pH (8و6و4) مورد آزمون قرار گرفته اند که نتیجه آن تولید بیشترین جریان و ردیابی گلوکوز در 6=pH و غلظت 1 میلی مولار به عنوان بهینه ترین شرایط، بوده است. جریان سنجی حاصل از هر دو حسگر زیستی مورد مقایسه قرارگرفته اند که نهایتا استفاده از نانوذرات کلوئیدی طلا در ساختار الکترود (Aunano/CPE) منجر به افزایش رسانایی و جریان سنجی حسگر زیستی شده است.