پاسخ های فیزیولوژیکی پنج گونه بادام به تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول

اثرات تنش خشکی بر برخی از ویژگی های فیزیولوژیکی دانهال های جوان پنج گونه بادام (Prunus dulcis، P. eburnea، P. eleagnifolia، P. haussknechti و P. scoparia) بررسی شد. سه سطح مختلف تنش خشکی (پتانسیل اسمزی محلول غذایی؛ Ψs= 6/0-، 1/1- و 6/1- مگاپاسکال) و تیمار شاهد (Ψs= 1/0- مگاپاسکال) به مدت 2 هفته و پس از آن، 4 هفته دوره بهبودی اعمال گردید. پتانسیل آب برگ گیاهان تیمار شده در مقایسه با شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. تحت تنش شدید، P. dulcis پایین ترین پتانسیل آب برگ را در میان گونه های مورد مطالعه داشت. قندهای محلول کل و پرولین آزاد در واکنش به تنش خشکی به طور معنی داری در برگ ها تجمع یافتند. بیشترین تجمع قندهای محلول تحت شرایط تنش شدید در مقایسه با شاهد در P. eburnea و P. dulcis مشاهده گردید. همچنین، بیشترین تجمع پرولین در برگ های P. dulcis و P. eburnea اتفاق افتاد. تنش خشکی باعث کاهش معنی داری در محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل گردید، اما محتوای کاروتنوئیدهای کل تحت تاثیر تنش خشکی قرار نگرفت. P. haussknechti و P. dulcis در مقایسه با سایر گونه ها کاهش کمتری در محتوای کلروفیل برگ نشان دادند. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی شامل سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در برگ های دانهال های تنش دیده به طور معنی داری افزایش یافت. به طورکلی، P. dulcis با پایین ترین پتانسیل آب برگ تحت شرایط تنش خشکی، بیشترین تجمع پرولین، تجمع نسبتا بالای قندهای محلول و کاهش نسبتا کمتر رنگیزه های برگ ممکن است در مقایسه با سایر گونه های مورد بررسی مقاومت بیشتری به تنش خشکی داشته باشد.