ارزیابی کاربرد حساب احتمالات در برهان نظم بر اساس تقریر محمدباقر صدر

محمدباقر صدر، با طرح مبانی حساب احتمالات، کوشید روایت جدیدی از برهان نظم به دست دهد که برای اثبات واجب کارآمد باشد. مفهوم احتمال، پیچیدگی های خاصی دارد و از همان ابتدای طرح آن، دوگانگی معنایی در این واژه مشاهده شد (احتمال آماری و احتمال معرفت شناختی) و این ثنویت موجب تفسیرهای گوناگون از آن گردید. صدر، بر اساس مبانی اصولی خود و با مدد جستن از مفاهیمی چون علم اجمالی و یقین موضوعی، احتمال را درجه باور معقول دانست که مبتنی بر قراین و شواهد خارجی است. وی با تفکیک بین احتمالات مشروط و احتمال های مستقل، فرضیه خداباوری را به روش علمی استقرایی تنسیق کرد. کاربرد حساب احتمالات در برهان نظم مورد انتقاد اندیشمندان، به ویژه برخی متفکران معاصر اسلامی، واقع شد. برخی از اساس با تجربی بودن این استدلال مخالفت کردند و برخی با تمسک به اصل عدم تفاوت و یکسان بودن اطراف اعضای یک مجموعه احتمالی، استفاده از حساب احتمالات را نه تنها در باب اثبات وجود خداوند، در دایره عقل نظری نیز، جایز شمرده، یقین زایی آن را نپذیرفتند. در این مقاله، پس از مروری بر مفهوم «احتمال» و تفاسیر مختلف آن، معیاری برای گزینش تعریف مناسب به دست می دهیم. سپس به تقریر برهان صدر می پردازیم و می کوشیم پاسخ های مناسبی بر نقد و ابرام های وارد بر این نحوه استدلال بیابیم.