ارزیابی مدل های تجربی در برآورد تبخیر و تعرق مرجع با داده های LST سنجنده مودیس در خوزستان

تبخیر و تعرق یکی از مهمترین پارامترهایی است که دانستن آن برای برآورد آب مصرفی گیاه و طراحی سیستم های آبیاری ضروری است. ترکیب مدل های برآورد تبخیر و تعرق مرجع و داده های حاصل از تصاویر ماهواره ای امکان بررسی تغییرات مکانی این متغیر را در سطوح گسترده و وسیع فراهم می کند. در این پژوهش، چهار مدل تجربی هارگریوز-سامانی و بلانی-کریدل، تورک و لینیاکر که وابسته به داده های دمای هوا هستند، با ورودی داده های روزانه LST محصولات MOD11A1 و MYD11A1 سنجنده مودیس به جای دمای هوا، برای برآورد تبخیر و تعرق مرجع مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای این منظور، داده های روزانه مقادیر حداکثر و حداقل روزانه دمای هوا، رطوبت نسبی، ساعات آفتابی و سرعت باد در ایستگاه های هواشناسی پنج واحد از مزارع توسعه نیشکر (شعیبیه-SH، امیرکبیر-AM، فارابی-FA، خزاعی-KH و غزالی-GH) برای تخمین تبخیر و تعرق مرجع به وسیله معادله فائو-پنمن-مانتیث به عنوان خروجی هدف، استفاده شد. اطلاعات ایستگاه های شعیبیه، امیرکبیر و فارابی برای واسنجی و ایستگاه های خزایی و غزالی برای اعتبار سنجی مدل ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که تبخیر و تعرق مرجع مدل های مورد بررسی با ورودی داده های LST سنجنده مودیس (محصولات MOD11A1 و MYD11A1) بدون استفاده از داده های اندازه گیری زمینی با دقت مناسب قابل برآورد است. در مقایسه، نتایج برآورد تبخیر و تعرق مرجع بر اساس نوع محصول دمایی مورد استفاده به عنوان ورودی مدل، نشان داد که واسنجی مدل ها با استفاده از داده های LST محصولات MOD11A1 نسبت به محصولات MYD11A1، از دقت بیشتری برخوردار است. مقایسه دقت برآورد مدل های مورد بررسی نشان داد که مدل تورک مبتنی بر داده های LST محصولات MOD11A1 با مقادیر آماره های RMSE و R2 به ترتیب برابر 1.3 میلی متر بر روز و 0.86 نسبت به سایر مدل ها از دقت بیشتری برخوردار است.