مقایسه ی نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم در الیگوآستنوتراتوزوسپرمی و آزواسپرمی

با معرفی تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (Intracytoplasmic Sperm Injection، ICSI) و روش های استخراج اسپرم از بیضه (Testicular Sperm Extraction، TESE) یا اپیدیدیم (PESA)، نقطه عطفی در درمان مبتلایان به آزواسپرمی حاصل گردید. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ی نتایج بالینی تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم کسب شده از سمن انزالی مبتلایان به الیگوآستنوتراتوزوسپرمی شدید (OAT) و اسپرم های استخراج شده از بیضه یا اپیدیدیم مبتلایان به آزواسپرمی بود.
پس از بررسی گذشته نگر بیش از 400 پرونده پزشکی مربوط به جمعیت بیماران تحت ICSI، 45 سیکل با علت OAT شدید و 34 سیکل با علت آزواسپرمی، وارد مطالعه شدند. بیماران با استفاده از آگونیست GnRH تحت تیمار قرار گرفتند. صفات بالینی و نیز میزان لقاح، لانه گزینی و حاملگی بالینی به عنوان نتایج اصلی ICSI در بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج کسب شده به صورت میانگین± انحراف معیار و تعداد (درصد) ارایه گردید.
میانگین سنی، BMI، سطح استرادیول در روز تزریق hCG، تعداد کل اووسیت های کسب شده و مرحله متافاز 2 و میزان لقاح در بین دو گروه با OAT و آزواسپرمی مشابه بود. تفاوت معناداری در تعداد جنین های انتقال یافته با کیفیت عالی (09/0P=)، میزان لانه گزینی (238/0P=) و حاملگی بالینی (199/0P=) در بین دو گروه یافت نشد.
تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم کسب شده از طریق PESA و TESE، روش های مفیدی جهت کمک به مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمی بود و نتایج حاصل، قابل قیاس با تزریق درون سیتوپلاسم اسپرم کسب شده از سمن انزالی مردان مبتلا به OAT شدید می باشد. بنابراین به نظر می رسد که تاثیر کیفیت اسپرم و منبع کسب آن بر نتایج حاصل از ICSI مشابه باشد.