تاثیر درمان نگهدارنده با کربوپلاتین داخل صفاقی در سرطان های پیشرفته ی اپیتلیالی تخمدان

آمار سازمان بهداشت جهانی نشانگر این است که یک زن از هر 55 زن در جهان مبتلا به سرطان تخمدان در مقطعی از زندگیش می شود. سن شایع ابتدا به سرطان تخمدان بعد از 50 سالگی می باشد. هدف این مطالعه بررسی نقش کموتراپی داخل صفاقی با کربوپلاتین به عنوان درمان نگهدارنده در کاهش میزان عود و افزایش میزان بقای مبتلایان به سرطان پیشرفته ی تخمدان و همچنین بررسی سمیت این روش درمانی می باشد.
مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی در بخش انکولوژی زنان بیمارستان ولی عصر (عج) دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سال های 1389-1384 انجام شد. 30 بیمار مبتلا به سرطان اپیتلیالی تخمدان با Stage II-IV به صورت غیرتصادفی ساده وارد مطالعه شدند. 18 بیمار در گروه کموتراپی داخل صفاقی و 12 بیمار در گروه شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله سه هفته پس از شیمی درمانی وریدی در سه دوره به فاصله ی 21 روز، شیمی درمانی داخل صفاقی با کربوپلاتین دریافت کردند. بقای عمر دو و پنج ساله، بقای عمر بدون بیماری (فاصله ی زمانی اتمام درمان تا عود بیماری)، بقای کلی، توکسیسیتی و عود، ثبت و آنالیز شد.
میانگین سن بیماران در گروه مورد 6/8±4/52 سال و گروه شاهد 5/11±1/55 سال بود. میانگین بقای بدون عود در بیماران گروه مورد 6/8±13 و در گروه شاهد 3/4±5/9 ماه بود. میانگین مدت بقا در گروه مورد 5/16±39 و در گروه شاهد 2/16±8/30 ماه به دست آمد که در هیچکدام از موارد بالا تفاوت معنادار نبود (05/0P>). میزان بقای کلی در گروه کموتراپی همراه با کربوپلاتین 2/72% و در گروه بدون کموتراپی داخل صفاقی 3/33% بود. فراوانی سمیت در گروه مداخله 6/5% بود که شامل دردهای خفیف و متوسط شکمی و تهوع و استفراغ بود.
درمان نگهدارنده به روش داخل صفاقی به صورت معناداری باعث افزایش میزان بقا، کاهش چشمگیر عود و مرگ بیماران نمی شود، هر چند سمیت بالایی برای این روش دیده نشد.