مقایسه اثر مخمر نانوایی با اسیدهای آلی و آنتی بیوتیک آویلامایسین بر صفات تولیدی و قابلیت هضم موادمغذی در جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر پروبیوتیک ساکارومایسس سرویزیه و اسیدهای آلی بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی و pH سنگدان و سکوم جوجه های گوشتی، تعداد 256 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. جوجه ها با یک جیره پایه حاوی یکی از چهار نوع افزودنی آنتی بیوتیک آویلامایسین، ساکارومایسس سرویزیه، مخلوط اسیدهای آلی و یا هر دو افزودنی ساکارومایسس سرویزیه و اسیدهای آلی تغذیه شدند. در روز 28 پرورش از هر تکرار 2 قطعه پرنده کشتار و محتویات ایلئومی آنها جمع آوری شد. براساس نتایج حاصله، استفاده از آنتی بیوتیک آویلامایسین به میزان 10 میلی گرم در کیلوگرم در مقایسه با جیره های دارای 5/1 درصد مخمر ساکارومایسس سرویزیه، 15/0 درصد اسیدهای آلی و یا مخلوط آنها سبب بهبود عملکرد رشد و افزایش قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی شد (05/0P<). تیمارهای آزمایشی شامل مخمر، اسیدهای آلی یا ترکیبی از اسید آلی و مخمر ساکارومایسس سرویزیه باعث کاهش pH سنگدان و سکوم شدند (05/0>P). یافته های این تحقیق نشان داد که مخمر ساکارومایسس سرویزیه و مخلوط اسیدهای آلی نتوانستند نقش مناسبی به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک آویلامایسین ها در صفات تولیدی جوجه های گوشتی ایفا نمایند و حتی استفاده توام اسیدهای آلی و مخمر نیز منجر به اثری افزایشی در عملکرد جوجه های گوشتی نشد.