ارزیابی شیل و بررسی فعالیت کانی های رسی به منظور تحلیل پایداری شیمیایی در یکی از میادین جنوب غربی ایران

یکی از چالش های عمده در حفاری وجود لایه های شیلی در مقاطع مختلف است که می تواند سبب بروز مشکلات متعددی در زمینه ناپایداری چاه گردد. عوامل ناپایداری دهانهی چاه را می توان به دو دسته مکانیکی و شیمیایی تقسیم کرد. برخی از این عوامل قابل کنترل و بعضی دیگر غیرقابل کنترل هستند. از بین عوامل طبیعی و غیرقابل کنترل و در واقع از جمله دلایل عمده ی ناپایداری لایه های شیلی می توان به تورم کانی های رسی موجود در شیل، آب شستگی شیل های کم مقاومت و پرفشار بودن شیل ها اشاره نمود. اصولا شیل ها از کانی های رسی تشکیل شده اند و دلیل اصلی فعالیت کانی های رسی، ظرفیت تبادل کاتیونی آنهاست که هرچه بیشتر باشد واکنش بین گل حفاری و سازندهای حاوی کانی های رسی بیشتر شده و منجر به ناپایداری می گردد. در این مقاله برای تعیین عوامل ناپایداری شیمیایی، نوع لیتولوژی و کانی های رسی موجود در شیل ها مشخص شده و با توجه به ظرفیت تبادل کاتیونی آنها، در نهایت با مدنظر قرار دادن پایداری شیمیایی و مکانیکی و بررسی عوامل موثر بر گل حفاری، راهکارهای مناسبی جهت پایداری دهانه ی چاه ارائه گردیده است.