بیماریزایی استرپتوکوکوس اینیایی در بچه ماهیان تاسماهی ایرانی

استرپتوکوکوزیس با عامل استرپتوکوکوس اینیایی یکی از بیماری های مهم صنعت آبزی پروری در مناطق مختلف دنیا می باشد.
هدف از این مطالعه ارزیابی تجربی بیماریزایی استرپتوکوکوس اینیایی در بچه تاسماهی ایرانی با روش های تزریق داخل صفاقی و داخل عضلانی می باشد.
از بچه تاسماهی ایرانی به تعداد 400 عدد و با دامنه وزنی g 3 ± 17 استفاده شد. به طوری که برای هریک از روش های تزریق عضلانی وصفاقی تعداد 5 گروه ماهی در دو تکرار در نظر گرفته شد، (هر کدام از گروه ها نیز شامل 12 ماهی.) غلظت باکتری برای تیمارهای هر دو روش تزریقی شامل: 102 × 7/4، 103 × 7/4، 104 × 7/4 ‚105 × 7/4، 106 × 7/4 سلول به ازای هر ماهی بود. گروه های شاهد نیز تنها با سرم فیزیولوژی استریل حاوی 9/0%، به میزانmL 1/0 به ازای هر ماهی مورد تزریق قرار گرفتند.
بر اساس نتایج در گروه های تیمار، تلفات پس از 24 ساعت آغاز و علایم سستی و بیحالی، شنای مارپیچی، خونریزی های سرسوزنی در نقاط مختلف بدن بخصوص در قاعده باله ها و پلاک های استخوانی ونیز در زیر پوزه ها بخصوص در قاعده سبیلک ها، متورم شدن و خونریزی و برآمدگی ناحیه مخرج، پرخونی والتهاب در قسمت های انتهایی روده و تجمع مایع خونی، آب آوردگی شدید کلیه ها، اسکلیوزیس و لوردوزیس و نیز خونریزی های سر سوزنی در چشم در اکثر نمونه های تلف شده مشاهده شد. گروه های شاهد فاقد هر گونه تلفات تا 14 روز پس از آزمایش بودند. در این مطالعه دوز 50LD در روش تزریق داخل صفاقی در زمان های 48 ساعت، 72 ساعت و 96 ساعت به ترتیب: 106× 7/3، 103 × 8 و103 × 1/1 سلول باکتری به ازای هرماهی محاسبه گردید، در حالی که میزان 50LD در روش تزریق عضلانی به ترتیب 105 × 4/6، 103 × 8/1 و 10 × 85/4 سلول باکتری به ازای هر ماهی محاسبه شد که از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری بود (5 0/0p<. ) نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان می دهد که بچه تاسماهی ایرانی دربرابر استرپتوکوکوس اینیایی ازحساسیت بالایی برخوردار است.