تقابل اسماء و صفات الهی در عرفان ابن عربی

تبیین و تحلیل عمیقی از اصول و مبانی هستی شناسانه مراتب هستی در عرفان نظری به عمل آمده است که شاهکار این تحلیل و تبیین از آن ابن عربی است. دیدگاه ابن عربی درباره هستی و بررسی چگونگی پیدایش کثرت و مراتب آن بر سه عنصر و سازه بنیاد گرفته است: نخست تجلی اسمائی، دوم مفهوم تجلی در نفس الهی، سوم مفهوم تناکح و تقابل اسماء.
بحث تقابل اسماء و صفات بر هر سه عنصر مبتنی است اما تحقق تقابل اسمائی در اعیان خارجی منوط به ناسازگاری ظاهری مظاهر اسماء و صفات در عالم عناصر است که همان امتداد تناکح اسماء در اعیان خارجی بر اساس تقابل مظاهر اسماء و صفات می باشد و ظهور کامل آن مربوط به عالم عناصر است، هرچند بر اساس تطابق عوالم و حکومت اسماء و صفات ریشه تقابل پدیده های هستی مربوط به اعیان ثابته در مرتبه واحدیت و تحت تاثیر تجلی اسمائی و صفاتی است و اقتضائات اسماء و صفات در مرتبه واحدیت ماده المواد همه تقابل های مراتب هستی، خصوصا عالم ماده، است. بر اساس تقابل اسماء و صفات، همه پدیده ها و حوادث عالم ماده به صحنه هستی ظاهر می شوند. اسماء و صفات متقابله دائما در ظهور و تجلی اند و حوادث خیر و شر و پدیده های متضاد و متقابل عالم ماده را محقق می سازند.