بررسی میزان پایبندی دینی دانشجویان دانشگاه هرمزگان و عوامل موثر بر آن

مقاله حاضر به بررسی میزان پایبندی دینی در بین دانشجویان دانشگاه هرمزگان و عوامل موثر بر آن می پردازد. الگوی دینداری استفاده شده در این تحقیق بر اساس الگوی گلاک و استارک است که دینداری را دارای ابعاد اعتقادی، تجربی، پیامدی و مناسکی در نظر می گیرند. متغیرهای مستقل در این تحقیق عبارتند از: جنس، سن، سال ورود به دانشگاه، دانشکده محل تحصیل و پایگاه اقتصادی- اجتماعی.
به منظور بررسی میزان پایبندی دینی در بین دانشجویان، تعداد 398 نفر از دانشجویان دختر و پسر به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب و تصادفی ساده انتخاب شدند. این تحقیق به روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه انجام شد و داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از روش های آماری در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی مورد توصیف و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج تحقیق حاکی از وجود تفاوت معنادار دینداری در بین دانشجویان دختر و پسر است. یافته ها همچنین نشان داد که میانگین دینداری دانشجویان بر اساس سال ورود به دانشگاه و دانشکده محل تحصیل از لحاظ آماری معنادار و متفاوت است. علاوه بر این، رابطه بین پایگاه اقتصادی- اجتماعی و پایبندی دینی نشان داد که به جز متغیر شغل، متغیرهای تحصیلات و درآمد پدر، رابطه معکوس با دینداری دانشجویان دارند.
وضعیت دینداری دانشجویان، نشانگر پراکندگی قابل توجه میزان پایبندی آنان به ابعاد مختلف دینداری است. تفاوت نمرات مربوط به ابعاد مختلف دینداری، بیانگر گرایش به دینداری باطنی(التزام به ابعاد و نشانه های فردی دین) در مقابل دینداری اجتماعی(التزام نسبت به ابعاد و نشانه های جمعی دین) است. همچنین، از آنجا که محیط دانشگاه و محتوای علوم وآموزش دانشگاه از عوامل تاثیرگذار بر کاهش دینداری دانشجویان به شمار می آیند، به نظر می رسد که دانشگاه در پرورش دینی دانشجویان چندان موفق نبوده است.