ابراز علاقه همسران؛ هنر زندگی در مسیر بندگی

کاهش معنادار روابط همسری و افزایش شتابان طلاقهای حقوقی و عاطفی در خانواده ها، دلیل روشنی برای بررسی راهکارهای مناسب جهت برون رفت از ساختار معیوب و بی ثمر خانواده گسیخته و ناموفق با کارکردهای نامناسب موجود است. آگاهی همسران از مفهوم، کارکردها و مهارتهای ابراز علاقه به همدیگر بر اساس بندگی خدا در زندگی معنوی، از مسائل حساس و مهمی است که باعث آرامش، افزایش اعتماد متقابل، تامین نیازهای مادی و معنوی اعضای خانواده می شود که در نهایت به تقویت بنیان خانواده و سلامت روانی جامعه منجر خواهد شد.
هدف این مقاله، تاکید بر اهمیت ابراز علاقه همسران و تببین روش های آن از منظر آیات و روایات به منظور کاهش طلاقهای عاطفی و حقوقی بوده است.
روش مورد استفاده در این تحقیق، کتابخانه ای(توصیفی- تحلیلی) بود.
تبادل عواطف و علاقه مندی بین همسران، از مصادیق بندگی خداوند متعال است.
ابراز علاقه سبب آرامش جسم و روح همسران شده، عاملی موثر برای جلوگیری از طلاق عاطفی در خانواده است. سلامت جامعه و کاهش فساد در ارتباطات اجتماعی یکی از پیامدهای مهم مهارت ابراز علاقه در خانواده است. مهارت ابراز علاقه در ابعاد کلامی و رفتاری و تامین نیاز های زن و شوهر نمود پیدا می کند. ابراز علاقه بین همسران ضمن جلب رحمت الهی، عاملی موثر برای حرکت در مسیر بندگی است. توجه به تفاوتها و خصوصیات جنسیتی زن و شوهر، امری مهم در تقویت مهارت ابراز علاقه در بین همسران است.