رهبری اصیل، سبکی ضروری در مدیریت دانشگاه ها (مورد مطالعه دانشگاه های پیام نور استان های تهران و البرز)

در دهه اخیر، مباحث اخلاقی و اتخاذ رویکرد اخلاقی در حوزه سازمان و مدیریت بسیار رایج شده است. پیرو همین شرایط، مقوله رهبری در دانشگاه ها به عنوان یکی از سازمان های تاثیرگذار آموزشی در جوامع، تحت تاثیر این رویکرد قرار گرفته و منجر به ایجاد سبک جدیدی با عنوان «رهبری اصیل» شده است.
هدف این پژوهش، تشریح این مهم بوده است. بدین منظور، نخست به تشریح مفهوم اصالت که پایه و اساس رهبری اصیل را تشکیل می دهد پرداخته شد.
با مطالعه میدانی و توزیع 320 پرسشنامه میان کارکنان دانشگاه های پیام نور استان البرز و با استفاده از روش های کمی تحقیق (آزمون مقایسه میانگینها و آزمون فریدمن) و نرم افزارهای آماری، مفهوم رهبری اصیل و ابعاد مختلف آن مورد سنجش قرار گرفت و در نهایت، به رتبه بندی این عوامل پرداخته شد.
از میان چهار بعد مرتبط با مفهوم رهبری اصیل، به ترتیب: شفافیت در روابط، رفتار اصیل، خودآگاهی و پردازش متعادل اطلاعات، از اهمیت بیشتری برخوردارند.
در انتهای پژوهش، راهکارها و پیشنهادهایی برای توسعه و ترویج رهبری اصیل به عنوان سبکی ضروری در مدیریت و رهبری دانشگاه ها ارائه شده است.