مقایسه دو روش تیمار سیستئین بر بهبود رشد گیاه ریحان بنفش

در این تحقیق اثر اسید آمینه سیستئین در کاهش تنش فلز سنگین کبالت در گیاه ریحان بنفش (Ocimum basilicum) مورد بررسی قرار گرفت و پارامترهای وزن تر اندام هوایی و ریشه، سطح برگ، مقدار کلروفیل های aو b، کاروتنوئید، میزان آنتوسیانین، ترکیبات فنلی کل و محتوای قند احیا کننده اندازه گیری شد. تحقیق به صورت دو آزمایش جداگانه در دو گروه تیمار بذری و تیمار مرحله رویشی انجام شد. به این منظور از غلظت های 0، 500 و 2500 میکرومولار سیستئین و 0، 100 و 500 میکرومولار کبالت استفاده شد. غلظت بالای کبالت باعث کاهش در رنگیزه های فتوسنتزی، سطح برگ، طول ریشه و ساقه، وزن تر ریشه و اندام هوایی، افزایش در قندهای احیا کننده، آنتوسیانین و محتوای فنل کل گردید. تیمار بذری سیستئین باعث کاهش در وزن تر ریشه و افزایش در قند های احیا کننده، آنتوسیانین و کلروفیل نسبت به گیاهانی شد که تنها با کبالت تیمار شده بودند. همچنین تیمار مرحله رویشی سیستئین باعث افزایش سطح برگ، وزن تر اندام هوایی و ریشه و کاهش کاروتنوئید و فنل کل گردید. نتایج حاصل از تیمارهای سیستئین در غلظت های متفاوت نشان داد که تیمار بذری سیستئین در غلظت های پایین کبالت تاثیر بیشتری نسبت به غلظت های بالای کبالت دارد در حالی که تیمار مرحله رویشی سیستئین در غلظت بالاتر کبالت تاثیر گذارتر است. با توجه به نتایج، سیستئین احتمالا با کلاته کردن فلز و بیوسنتز فیتوکلاتین موجب کاهش تنش می شود.