نقش خودکنترلی شناختی و دلسوزی به خود در پیش بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد

انگیزش درمان با تاثیر بر جستجو، تکمیل و پذیرش درمان و ایجاد تغییرات بلند مدت در رفتار عنصری کلیدی در درمان و بهبودی از اختلالات سوء مصرف مواد می باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش خودکنترلی شناختی و دلسوزی به خود در پیش بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد انجام گرفت.
طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. کلیه افراد دارای وابستگی به مواد که در نیمه اول سال 1392 به مراکز ترک اعتیاد شهر شیراز مراجعه کرده و تحت درمان بودند، جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. تعداد 150 نفر از این افراد به شیوه نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده و بعد از مصاحبه بالینی به پرسشنامه های خودکنترلی شناختی، دلسوزی به خود و انگیزش درمان پاسخ دادند. داده های به دست آمده نیز با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نسخه 16نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که انگیزش درمان با خود کنترلی شناختی ارتباط منفی و با مولفه های مهربانی به خود، خودداوری، انسانیت مشترک، انزوا، ذهن آگاهی و همدردی بیش از حد ارتباط مثبت داشت.
نتایج این پژوهش نشان داد که خودکنترلی شناختی و دلسوزی به خود در پیش بینی انگیزش درمان و آمادگی برای تغییر در افراد وابسته به مواد نقش دارند.