شیوع برخورد با سرسوزن و برخی عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری

آسیب های ناشی از سرسوزن یکی از مهم ترین روش های انتقال عوامل بیماری زا به پرستاران و دانشجویان پرستاری است. چنین آسیب هایی می تواند ناراحتی های روانی و هزینه هایی را بر افراد آسیب دیده و سازمان های مراقبت از سلامت تحمیل کند. جهت ارائه راهکارهای پیشگیرانه در این حوادث اولین قدم شناسایی میزان شیوع و عوامل مرتبط با این حوادث است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان شیوع این آسیب ها برخی عوامل مرتبط با آن در میان دانشجویان پرستاری بیرجند در سال 1391 انجام پذیرفت.
در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، 214 نفر از دانشجویان پرستاری شرکت کردند. این شرکت کنندگان از بین دانشجویان ترم های 4، 6 و 8 در دانشگاه های آزاد اسلامی واحد بیرجند و دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به روش سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه سه قسمتی پژوهشگرساخته جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل از طریق آزمون چند دامنه ای دانکن و کروسکال والیس به وسیله نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) انجام شد.
از 214 نفر از دانشجویان پرستاری با میانگین سنی 4/8±21، 3/56٪، 121 نفر دچار آسیب با سرسوزن شده بودند. از نظر زمان وقوع آسیب مربوط به اجسام تیز، شایع ترین زمان بعد از تزریق و قبل از دور انداختن سرسوزن بود (5/49٪). همچنین، در مورد اقدامات پس از آسیب، مهمترین اقدامات انجام شده به ترتیب شستشو با آب و صابون (34٪) گزارش به مربی (27٪) و فشردن محل آسیب (23٪) بود. بیشترین میزان جراحت ناشی از سرسوزن در دانشجویان دختر (7/57٪)، مجرد (3/74٪) و ترم چهارم تحصیلی (8/38٪) بود.
با توجه به شیوع آسیب های ناشی از اجسام تیز در این مطالعه، ضرورت اتخاذ راهکارهای مناسب جهت اجرای اقدامات پیشگیری کننده مطرح می گردد. این راهکارها به ویژه باید بر دوره زمانی پس از تزریقات و قبل از دورانداختن سرسوزن متمرکز گردند. نتایج مطالعه همچنین ضرورت آموزش های لازم در خصوص اقدامات مفید و پروتکل های توصیه شده پس از آسیب های ناشی از سرسوزن را در بین دانشجویان پرستاری نشان می دهد.