سازوکارهای تامین و تخصیص منابع در آموزش عالی

در این مقاله سازوکارهای مختلف تامین و تخصیص منابع مالی و تاثیر آن ها بر عملکرد موسسات آموزش عالی مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی نظام های آموزش عالی در کشورهای مختلف سازوکار های مختلفی در جهت تامین و تخصیص منابع از طیف تامین مالی دولتی تا تامین مالی خصوصی در پیش گرفته اند. ولی میزان آن در کشورهای مختلف متفاوت است به طوری که در دانشگاه های اروپایی بیشتر تامین مالی دولتی و در دانشگاه های آمریکائی تامین مالی خصوصی شکل غالب تامین مالی می باشد. در زمینه تخصیص بعضی از دولت ها به طرف عرضه (موسسات آموزش عالی)، تعدادی به جانب تقاضا (مشتریان) و برخی نیز به هر دو طرف بازار خدمات آموزش عالی یارانه پرداخت می کنند. به طور کلی تخصیص بر اساس مذاکره و چانه زنی، مبتنی بر فرمول، تخصیص بر اساس پرسنل، بر اساس دانشجو، بر اساس هزینه سرانه، بر اساس اولویت ها و بر اساس عملکرد از جمله مکانیسم هایی هستند که در این رابطه استفاده شده است. نتایج حاصل از این مقاله نشان داد که سازوکار های تامین و تخصیص منابع در آموزش عالی نقش سیاست گذاری و هدایت گری رفتار عاملان را بازی می نمایند و می توانند بر عملکرد دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی در سطح کلان و خرد (فرد) تاثیر بگذارند. در زمینه تامین، دانش آموختگان باید در تامین مالی دانشگاه ها مشارکت نمایند و در زمینه تخصیص برای دستیابی به کارایی، دسترسی و برابری بیشتر باید ازسازوکارهای تخصیص مبتنی بر عملکرد استفاده نمود.