شناسایی رخساره های نفتی با استفاده از تحلیل های جدایش سنتی در میدان نفتی منصوری

امروزه روش های متنوعی برای تفسیر کمی رخساره های نفتی گسترش یافته است که به طور کلی به دو دسته تعینی و احتمالاتی تقسیم بندی می شود. با استفاده از روش های احتمالاتی، علاوه بر کمی کردن خطای مدل و برآورد میزان احتمال صحت آن، می توان ارزش هریک از اطلاعات را نیز در افزایش دقت مدل بررسی کرد. روش های دسته بندی احتمالی به طور کلی به دو دسته روش های جدایش سنتی و روش های جدایش پیشرفته تقسیم می شود. روش های سنتی خود شامل دو دسته خطی و درجه دو هستند. فاصله ماهالانوبیس نقش اساسی در دسته بندی احتمالاتی به روش سنتی دارد که بر مبنای میانگین و کوواریانس داده ها می باشد. در این مطالعه، که برروی یک چاه از یک میدان نفتی در جنوب ایران صورت گرفته است، پس از تولید داده های آموزشی با روش فیزیک سنگ و به کمک رابطه گاسمن، دسته بندی و تفکیک رخساره ها به کمک هر دو روش خطی و درجه دو انجام شد و درنهایت با بکارگیری فاصله ماهالانوبیس به تنهایی، مقایسه شد. بهترین نتیجه دسته بندی رخساره با استفاده از به کارگیری فاصله ماهالانوبیس و پارامترهای امپدانس کشسانی و سرعت موج برشی بدست آمد. میزان خطای دسته بندی با استفاده از این دو پارامتر در حدود 18 درصد به دست آمد. نتایج همچنین نشان داد که با استفاده از این روش، تفکیک رخساره ها، به غیر از رخساره آهکی اشباع از آب شور، با احتمال موفقیت بیش از 85 درصد همراه است.