بررسی آزمایشگاهی ضربه های دانه های رسوب بر حوضچه آرامش سدها

مقاله حاضر وجود رابطه تجربی برای تعیین درصد خوردگی بتن حوضچه های آرامش بر اثر ضربه دانه های رسوبات جریان واریزهای را بررسی مینماید. بررسی تحقیقات پیشین نشان میدهد که در آزمایش های تحقیقات پیشین، مخلوطی از ضربه و سایش مدلسازی گردیده است بدون این که سهم ضربه در آنها مشخص باشد و قطر دانه های رسوب نیز در حد قطره ای رسوب متداول در جریان های واریزهای نیست. بنابراین در مقاله حاضر، روش آزمایشگاهی پیشنهاد گردیده است که اثر ضربه رسوبات درشت دانه جریان واریزهای بر روی دال های بتنی حوضچه های آرامش را بررسی می کند. بر اساس روابط همبستگی بررسی شده در سری اول آزمایشها، وجود رابطه مستقیم تجربی بین درصد خوردگی دال بتنی با انرژی پتانسیل تجمعی در واحد وزن دال بتنی اثبات شده است و بر اساس خطای روابط خطی، توانی و نمایی با داده های آزمایش های سری اول، حداقل بودن میانگین خطای نسبی رابطه توانی نسبت به آزمایش تایید گردیده است. بنابراین رابطه توانی بین درصد خوردگی و انرژی پتانسیل تجمعی در واحد وزن بتن دال، پیشنهاد گردیده است. اثر وجود آب در حوضچه آرامش در کاهش سرعت ضربه هنگام برخورد بحث گردیده و نشان داده شده است که نتایج رابطه تجربی و پیشنهادی برای عمق های نسبی کمتر از واحد، خطای نسبی کمتر از 10% نسبت به حالت دخیل نمودن وجود آب، خواهد داشت و این تحلیل ها نشان میدهد که اثر وجود آب در دانه های رسوب ریزتر در سیلاب های معمولی تعیین کننده و قابل توجه بوده و ممکن است تا 90% سرعت برخورد را کاهش دهد.