مناسب ترین روش برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل در شرایط کمبود داده هواشناسی در ماه های گرم و سرد سال (مطالعه موردی شهرستان اصفهان)

پدیده تبخیر و تعرق باعث تلفات آب و رطوبت از سطوح آبی، خاک و پوشش گیاهی شده و محاسبه آن از طریق روشی مناسب با توجه به میزان اندک نزولات جوی و محدودیت منابع آب در ایران از اهمیت زیادی برخورداراست. روش‌های متداولی برای محاسبه‌ی تبخیر و تعرق وجود دارد. پژوهش حاضر در اصفهان انجام شد که در آن صحت شش روش تجربی محاسبه تبخیر و تعرق پتانسیل (روش تشعشعی-فایو 24، بلانی-کریدل فایو، هارگریوز-سامانی، پریستلی تیلور، مکینگ 1957 و تورک) در مقابل روش پرکاربرد فایو پنمن- مانتیث مقایسه گردید. به کمک نرم‌افزار Ref-ET در طی آمار 47 ساله (1964-2010) برای ماه‌های سرد و گرم سال که بر اساس متوسط دما به کمک نرم‌افزار SAS تقسیم‌بندی شده‌اند محاسبات انجام شد. نتایج نشان داده در اکثر موارد این معادلات برای ماه‌های سرد سال کاربرد داشته که در آن به ترتیب استفاده از معادلات بلانی کریدل، مکینگ، تشعشعی، هارگریوز، تورک، تیلور به دلیل دارا بودن ضریب تعیین تعدیل یافتهR2 بزرگ‌تر (نزدیک به یک)، خطای RMSE کمتر (نزدیک به صفر) و در نتیجه نسبت R2/RMSE بیش تر (بزرگتر از یک)، جایگزین مناسب برای معادله فایو پنمن- مانتیث می‌باشند. برای ماه‌های گرم سال با توجه به R2 کم و خطای RMSE زیاد پیشنهاد می‌شود تنها از بلانی-کریدل استفاده شود.