ارزیابی کیفیت دوام پوشش بتنی کانال های آبیاری در محیط سردسیر (مطالعه موردی در استان همدان)

اغلب برای ارزیابی پوشش بتنی کانال های آبیاری از پارامتر مقاومت فشاری در زمان بتن ریزی استفاده می گردد، در حالیکه بررسی های اخیر نشان داده که این پارامتر تضمین کننده کیفیت مناسب در طول عمر پروژه نیست. در این مقاله کیفیت دوام بتن سخت شده در پوشش کانال های آبیاری در دشت بهار در استان همدان مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج حاصله با استانداردهای موجود مقایسه و تحلیل شده است. برای این منظور تعداد 5 مورد از کانال های این دشت به نام های کانال گنده جین، بهادربیگ، آبرومند، خوشاب علیا و کموش بلاغی برای ارزیابی انتخاب گردید. آزمایش صحرایی شامل 25 مورد مغزه گیری از کانال ها و آزمایش های آزمایشگاهی شامل تعیین چگالی، جذب آب اولیه و نهایی و عمق نفوذ آب بر روی این مغزه ها می باشد. نتایج نشان داد که مقادیر چگالی، جذب آب اولیه، جذب آب نهایی و عمق نفوذ آب متوسط نمونه ها به ترتیب برابر با 1/2 گرم بر سانتیمترمکعب، 8/5% ،7/7% و79 میلیمتر می باشد. مقدار استانداردهای تجویزی برای این پارامترها در پوشش بتنی با دوام در محیط سردسیر به ترتیب 4/2 گرم بر سانتیمترمکعب،2% ،5% ، 30 میلیمتر می باشد. با مقایسه نتایج اندازه گیری شده و استاندارد تجویزی ملاحظه می گردد که مقدار متوسط چگالی نمونه های مورد آزمایش 15% کمتر از حداقل استاندارد تجویزی و جذب آب اولیه، جذب آب نهایی و عمق نفوذ آب به ترتیب 3 برابر، 5/1 برابر و 5/2 برابر بیشتر از حداکثر استاندارد تجویزی می باشند. این نتایج بیانگر کرمو بودن، تخلخل بالا و کیفیت نامناسب دوام پوشش بتنی در این کانال ها در مقابل ذوب و یخبندان بوده و در معرض تخریب است. مشاهدات عینی نیز به وضوح کرمو بودن و تخلخل نمونه ها را تایید نمود