کفایت دیالیز افراد مبتلا و غیر مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن گناباد

کفایت دیالیز به عنوان یک عامل پیش بینی کننده مرگ بیماران تحت دیالیز شناخته شده است. با توجه به افزایش نارسایی کلیه و تغییرات قند خون در افراد مبتلا به دیابت تحت دیالیز، تحقیق حاضر با هدف تعیین کفایت دیالیز در افراد مبتلا و غیر مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن گناباد در سال 1391 انجام شد.
این مطالعه توصیفی تحلیلی برروی بیماران مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان 22 بهمن در سال 1391 انجام شد.33 بیمار به روش سرشماری در دو گروه مبتلا به دیابت (16 نفر) و غیر مبتلا به دیابت (17 نفر) انتخاب شدند و در 3 مرحله قبل، حین و بعد دیالیز، نمونه خون از آنان گرفته شد. متغیرهای سن، جنس، نوع صافی و طول مدت دیالیز، با استفاده ازفرم اطلاعاتی جمع آوری گردید.
(KT/V) K: کلیرانس اوره، T: مدت زمان دیالیز، V: توزیع حجم اوره) بیش از 1/2 و(URR (Urea reduction ratio بیش از 65 درصد به عنوان کفایت مطلوب در نظر گرفته شد داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون های آماری کای دو، تست دقیق فیشر و آنالیز واریانس اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل گردید.
صد درصد بیماران دیالیزی مبتلا به دیابت و 41/2 درصد بیماران غیر مبتلا به دیابت، معیار URR کمتر از 65 داشتند. 64/7 درصد از گروه غیر مبتلا به دیابت و31/3 درصد از گروه مبتلا به دیابت، شاخص KT/V بیش از 1/2 داشتند. نتایج تست دقیق فیشر تفاوت معنی داری را در میزان کفایت دیالیز دو گروه بر اساس معیار URR نشان داد (0/007 = P). دو گروه از نظر طول مدت دیالیز، دفعات دیالیز در هفته، نوع صافی و دور پمپ اختلاف معنی داری نداشتند.
بر اساس شاخص URR کفایت دیالیز در بیماران مبتلا به دیابت نسبت به بیماران غیر مبتلا، پایین تر بود. از این رو نیاز به انجام اقداماتی در راستای افزایش کفایت دیالیز این گروه احساس می شود.