تنوع زیستی پروکاریوت های نمک دوست قابل کشت در دریاچه ارومیه

برخی از میکروارگانیسم ها که به عنوان افراطی دوست از آن ها یاد می شود قادر به زندگی در نواحی هستند که برای میکروارگانیسم های دیگر مرگ آور است. دریاچه های نمک با شوری در حد اشباع یکی از این محیط ها هستند. توانمندی های زیست فن آوری میکروارگانیسم ها در محیط های پرشور باعث اهمیت بررسی آن ها شده است. دریاچه ارومیه بزرگترین سطح آبی کشور و یکی از دریاچه-های فوق شور در جهان، در شمال غربی کشور قرار دارد که شبیه دریای پر شورGreat در آمریکاست. هدف از این تحقیق بررسی تنوع پروکاریوت های نمک دوست افراطی مناطق مختلف دریاچه ارومیه با روش مبتنی بر کشت می باشد. از مناطق مختلف شرق و غرب دریاچه نمونه برداری شد و برای جداسازی میکروارگانیسم های نمک دوست از محیط های کشتMGM، SWN وHM با درصد نمک مختلف استفاده شد. جدایه ها براساس ویژگی های ریخت شناسی و بیوشیمیایی اولیه تفکیک شدند. از میان سویه های بدست آمده از آب، خاک، لجن و نمک، تعدادی به صورت تصادفی انتخاب و ژن 16S rDNA آنها تکثیر و تعیین ترادف شدند. از بین 228 سویه حاصل، قطعه-ای از 16S rDNA برای 36 سویه منتخب، تکثیر و ترادف یابی شد که از نظر فیلوژنتیک سویه های آرکی در 8 گونه و سه جنس (Halorubrum (44 درصد، (Haloarcula (38/8 درصد و (aloterrigena (11/1 درصد قرار گرفتند. باکتری های جدا شده هم به دو جنس Salicola و Pseudomonas تعلق داشتند که از این میان Pseudomonas باکتری نمک دوست افراطی نیست. میزان شباهت سویه ها با تاکسون های شناخته شده میکربی بین 100-96/5 درصد بود. از بین سویه ها، 5 سویه شباهت کمتر از 98/7درصد با سویه های استاندارد نشان داد که محدوده مرزی برای ارایه گونه جدید میکروبی بومی است. نتایج این پژوهش نشان داد که دریاچه ارومیه محیط غنی از میکروارگانیسم ها بوده که مشابه نتایج سایر مناطق پرشور بررسی شده است.