بررسی اثر حفاظتی روی بر بیومارکرهای آسیب اکسیداتیو در تماس حاد با مالاتیون درموش صحرایی نر

مالاتیون یکی ازپرمصرف ترین سموم ارگانوفسفره است که به طور عمومی در دنیا استفاده می شود. علاوه بر مهار آنزیم کولین استراز در القاء استرس اکسیداتیو و افزایش اکسیدان ها نیز نقش دارد. از طرفی دیگر روی نیز یک عنصر حیاتی و اساسی بوده که خاصیت آنتی اکسیدانی داشته و نقش محافظت کننده ای در برابر رادیکال های آزاد ایفاء می کند. هدف ازاین مطالعه، بررسی اثر روی بردر مسمومیت با آفت کش ارگانو فسفره همانند مالاتیون درموش صحرایی نربود.
در این مطالعه از راس20موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 250-180گرم، استفاده شد. ابتدا حیوانات به طور تصادفی به چهار گروه (هرگروه 5 سر) تقسیم شدند. چهار گروه 5 تایی که گروه تیمار با مالاتیون(mg/kg 250 به روش داخل صفاقی) و گروه شاهد تیمار با نرمال سالین و گروه درمان با روی(mg/kg5) و گروه درمان با روی و مالاتیون mg/kg 5mg/kg+250 به عنوان گروه های مورد مطالعه انتخاب شدند. و بعد از 48 ساعت حیوانات را کشته و در نمونه پلاسمای خون آنها فعالیت آنزیم کولین استراز، ظرفیت آنتی اکسیدان های تام وگروه های تیول پلاسما اندازه گیری شد. سپس داده ها توسط نرم افزار PSSS و با آزمون آماری OneWayANOVAمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری (P<0.05) در نظر گرفته شد.
یافته های پژوهش: نتایج تست های آماری نشان داد که مالاتیون میزان فعالیت آنزیم کولین استراز و هم چنین ظرفیت آنتی اکسیدان های تام و گروه های تیول پلاسما را در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داده است. در حالی که روی ظرفیت آنتی اکسیدان های تام و گروه های تیول پلاسما را در مقایسه با گروه مالاتیون افزایش معنی داری داد.
با توجه به نتایج فوق به نظر می رسد که روی می تواند باعث کاهش اثرات سمی مالاتیون که از طریق افزایش رادیکال های آزاد ایجاد می گردد، شود و شاید در درمان مسمومیت های حاد و مزمن با ارگانو فسفره هایی همانند مالاتیون گرددو