نسبت دستاوردهای علمی با آموزه های قرآن از منظر علامه طباطبایی

مفسران در مواجهه با آیاتی از قرآن که با موضوعات علوم تجربی نسبتی دارد، رویکردهای متفاوتی برگزیده اند. برخی با قبول قطعیت یافته های علوم بشری سعی در تطبیق این یافته ها بر آیات علمی قرآن داشته و برخی دیگر، این آیات را غیر مرتبط با یافته های بشری دانسته و اساسا زبان قرآن را در این موارد غیر از زبان علم دانسته اند. علامه طباطبایی در تفسیر خود هر دو گروه را تخطئه کرده و راه میانه ای برگزیده است. ایشان در مواردی یافته های علمی جدید را قطعی و مدلول برخی آیات علمی قرآن را نشانه اعجاز و پیشگویی علمی قرآن دانسته است. در مواردی نیز مدلول آیات را غیر از این یافته ها و نظریه های علمی پنداشته اند. در این پژوهش، تلاش شده میزان و شیوه بهره گیری علامه از دستاوردهای علمی در تفسیر آیات علمی، مشخص و مبانی، راهکارها و ادله ایشان در رد یا قبول و تطبیق این یافته ها بر برخی از آیات علمی قرآن بررسی شود.