شیوع و ریسک فاکتورهای فرسوگی شغلی در پرستاران یکی از بیمارستان های شهر کرمانشاه (1392)

فرسودگی شغلی پرستاران می تواند منجر به افزایش غیبت، کاهش انرژی و افت کیفیت ارائه خدمات توسط آن ها گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع فرسوگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران یکی از بیمارستان های شهر کرمانشاه در سال 1392 بود.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی 189 پرستار شاغل به روش تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از دو پرسشنامه دموگرافیک و Maslach Burnout Inventory (MBI) جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس در سطح معناداری کمتر یا مساوی 0/05 تجزیه و تحلیل شد.
میانگین نمره فرسودگی شغلی 61/89 بود. 39/2% پرستاران خستگی هیجانی زیاد، 37/6% مسخ شخصیت زیاد و 73/5% کفایت شخصی کم را گزارش کردند. بین خستگی هیجانی با وضعیت استخدامی (p=0.015) و سطح تحصیلات (p=0.041)، بین مسخ شخصیت با وضعیت استخدامی (p=0.022) و شیفت کاری (p=0.023) و همچنین بین احساس کفایت شخصی با سن (p=0.010)، سابقه کار (p=0.002) و شیفت کاری (p=0.045) ارتباط معنادار مشاهده گردید.
میزان فرسودگی شغلی در پرستاران در حد متوسط رو به بالا قرار داشت. از دلایل آن می توان به بار کاری بالا، محیط کاری ناامن و خسته کننده و استرس زیاد اشاره نمود. با مدیریت صحیح منابع انسانی از قبیل تعیین وظایف و خط مشی ها متناسب با توان پرستاران، رویکردهای جدید جهت تشویق و ایجاد انگیزه و برگزاری کارگاه کنترل استرس، می توان تعهد، احساس مثبت نسبت به کار و احساس کفایت شخصی را در افراد تقویت کرد.