طراحی لرزه ای قاب های خمشی بر اساس الگوهای بار جانبی گوناگون و مقایسه آن ها با طرح بهینه

مبنای طراحی سازه هایی که بر اساس آیین نامه های لرزه ای طراحی می شوند، مقاومت یا نیرو (برش پایه) است. با این حال در سال های اخیر، اساس آیین نامه های مبتنی بر طراحی عملکردی، از طراحی بر اساس نیرو به طراحی بر اساس جابه جایی تغییر کرده است. در این مقاله چگونگی بهین هسازی قاب های خمشی فولادی با استفاده از تئوری تغییر شکل های یکنواخت توضیح داده شده و در ادامه از این روش برای بررسی کارایی الگوهای بارگذاری مختلف استفاده شده است. 5 و 10 طبقه با طراحی لرزهای بر اساس تئوری تغییر شکل یکنواخت، تحت 12، در بخش نخست مقاله، قابهای خمشی 3 است، بهین هسازی شده؛ با پخش یکنواخت خرابی در این ASCE/SEI 7- رکورد زلزله مختلف که طیف آن ها سازگار با طیف آیین نامه 10 سازه ها، میزان خرابی و وزن قابهای طراحی شده، کمینه شده است. سپس با آنالیز دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی روی قابهای و سه روش که پژوهشگران دیگری ASCE/SEI 7- بهینه و مقایسه پاسخ آنها با پاسخ سازه های طراحی شده بر اساس آییننامه 10 پیشنهاد کردند، اثر بهین هسازی در کاهش خرابی قابها نشان داده شده است. همچنین میزان کارایی روش های مختلف طراحی نسبت به طرح بهینه بررسی شده و با تحلیل احتمالاتی پاسخها، اثر استفاده از روش های طراحی نام برده ارزیابی شده است.