بررسی روند تغییرات اندام های زیر زمینی زعفران در اثر کاربرد کودهای آلی، زیستی و شیمیایی

زعفران زراعی از جمله گیاهان مزیت دار دارویی ایران می باشد. این گیاه عقیم بوده و تاکنون اصلاح آن از طریق به نژادی در کشور میسر نشده است؛ لذا کاشت بنه های بزرگ و بارورتر تنها گزینه موجود جهت تداوم عملکرد مطلوب در طی سالیان بهره وری از مزرعه می باشد. در این تحقیق تاثیر سطوح مختلف کودهای شیمیایی و غیر شیمیایی بر تعداد، ابعاد و عملکرد انواع بنه های زعفران بررسی شد. این آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار انجام شد. تیمارها شامل دو عامل کود شیمیایی نیتروژن در سه سطح (0%، 50% و 100% مقدار توصیه شده مبنی بر آزمون خاک) و کودهای غیر شیمیایی در چهار سطح (بدون کود، 10 تن در هکتار ورمی کمپوست، کود زیستی حاوی باکتری های سودوموناس و باسیلوس و تلفیق مقادیر کامل کود زیستی و ورمی کمپوست) بودند. نتایج نشان دادند که مصرف 50% مقدار توصیه شده نیتروژن، به همراه تلفیق کود زیستی و ورمی کمپوست بالاترین تعداد، عملکرد تر و خشک بنه های اصلی و دختری را به ترتیب با مقادیر 880 عدد در متر مربع، 1/4 کیلوگرم و 5/2 کیلوگرم در مترمربع تولید کرد. همچنین عملکرد خشک کل بنه 29/9 برابر نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. پس از آن، تیمارهای تلفیق ورمی کمپوست با به ترتیب 100% و 50% کود شیمیایی موثرترین تیمارها بودند. در نهایت می توان اظهار نمود که کاربرد تلفیق کودهای غیر شیمیایی در ترکیب با نصف کودهای شیمیایی توصیه شده موفق ترین تیمار است.