بررسی میزان درماندگی اخلاقی پرستاران شاغل درمراکزآموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1392

درماندگی اخلاقی[i]پدیده ای شایع در حرفه پرستاری می باشد که می تواند سبب تعارض در زمینه مراقبت و رویارویی با بیمار و ارائه مراقبت با کیفیت شود که همین موضوع می تواند در روند دستیابی به اهداف سیستم مراقبتی مداخله ایجاد کرده و در نهایت بر الگوی سلامتی جامعه نیز تاثیرات سویی داشته باشد.دراین مطالعه توصیفی، 153 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفته اند. جهت بررسی داده ها از پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه استاندارد درماندگی اخلاقی کورلی استفاده شده است. پایایی پرسشنامه از طریق ضریب همبستگی درون رده ای مورد بررسی قرار گرفته، که برابر با 88/0 بوده است. همچنین جهت تعیین ثبات درونی ابزار از ضریب الفای کرونباخ استفاده شده که برابر 87/0α= بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمره درماندگی اخلاقی پرستاران 6/16± 8/44 بوده است که نشان دهنده سطح متوسط درماندگی اخلاقی می باشد. با توجه به پیامدهای درماندگی اخلاقی در پرستاران، آشنایی بیشتر با این پدیده و ارائه راهکارهایی برای مقابله با آن ضروری به نظر می رسد.