بررسی رابطه کفایت دیالیز با کیفیت زندگی و سلامت معنوی بیماران تحت درمان با همودیالیز

همودیالیز از عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی و سلامت معنوی بیماران کلیوی محسوب می شود. از طرفی بهبود کفایت دیالیز مهمترین عامل کاهش عوارض و مرگ و میر بیماران دیالیزی به شمار می آید. این پژوهش با هدف بررسی رابطه کفایت دیالیز با کیفیت زندگی و سلامت معنوی بیماران تحت درمان با همودیالیز طراحی و اجرا شد.
این مطالعه از نوع تحلیلی- همبستگی بود که در بیماران تحت درمان با همودیالیز بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود در سال 1391 انجام گرفت. روش نمونه گیری از نوع در دسترس و حجم نمونه 72 نفر بود. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی و سلامت معنوی جمع آوری شد. برای بررسی کفایت دیالیز از شاخص های آزمایشگاهی استفاده گردید.
سطح سلامت معنوی (68/1 درصد) و کیفیت زندگی (86 درصد) اکثر بیماران در محدوده متوسط قرار داشت. شاخص های کفایت دیالیز در اکثر بیماران در حد قابل قبول بودند. در بین ابعاد کیفیت زندگی، عملکرد جسمانی (P<0.05) و محدودیت ایفای نقش (P<0.05) با شاخص های کفایت دیالیز همبستگی معنی داری نشان دادند. همچنین در بین ابعاد سلامت معنوی، تنها بعد سلامت وجودی با شاخص های کفایت دیالیز همبستگی معنی داری نشان داد جسمانی(P<0.05).
نتایج این مطالعه اهمیت کفایت دیالیز را به عنوان متغیر تاثیرگذار بر سلامت معنوی و کیفیت زندگی بیماران دیالیزی مورد تایید قرار می دهد؛ بنابراین مداخلات جهت بهبود کفایت دیالیز به منظور ارتقا کیفیت زندگی و سلامت معنوی بیماران پیشنهاد می شود.