تاثیر مدیریت آب شور بر خاک و عملکرد گوجه فرنگی در آبیاری قطره ای زیرسطحی

در این پژوهش اثر روش آبیاری قطره ای زیر سطحی تحت شیوه های مدیریتی آبیاری متناوب یک در میان (M1) و متناوب نیم در میان (M2) با شوری های مختلف بر خاک و عملکرد گوجه فرنگی بررسی شده است. تحقیق حاضر در زمینی به مساحت تقریبی m2320 و در 30 کرت انجام شد و قطره چکانها در عمق 15 سانتی متری از سطح خاک قرار داده شد. به منظور در نظر گرفتن اثر متقابل سطوح شوری و شیوه مدیریتی (M1و M2)، از طرح آماری کرت های خرد شده با سه تکرار استفاده شده که در آن شیوه مدیریتی به عنوان فاکتور اصلی و سطوح مختلف شوری فاکتور فرعی بود. سطوح مختلف شوری (dS/m 8، 6، 4، 2، 68/0 (S0، S1، S2، S3، S4 بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد گیاه گوجه فرنگی کاهش یافته و بیش ترین و کم ترین عملکرد بترتیب مربوط به تیمار (M2S0 (ton/ha 52/437 و (M1S4 (ton/ha 23/363 می باشد. همچنین شیوه مدیریتی یک در میان نسبت به مدیریت نیم در میان 17/77 درصد عملکرد کمتری داشته است. میزان آب کاربردی با افزایش سطح شوری کاهش یافته و در نتیجه بازدهی مصرف آب افزایش یافته است. بیش ترین بازده کاربردآب مربوط به تیمارهای M1S4 و M2S4 (به ترتیب kg/m3 7/78 و 7/77)می باشد. مقادیر ECe در اعماق مختلف تا عمق 90 سانتی متری نشان داد که حداکثر ECe در اعماق مختلف در تیمار (M2S4 (dS/m 3/36 رخ داده است.