معنی شناسی صوری گروه های اسمی جمع

رویکردی مقبول و البته نادقیق در معنی‌شناسی گروه های اسمی جمع وجود دارد که مبتنی بر مفهوم حاصل جمع است. این مفهوم در مقابل مفهوم سنتی مجموعه در منطق مطرح می‌شود. نظر بر این است که ما از ماهیت های حاصل‌جمع نیز مانند ماهیت های مفرد شناخت پیدا می‌کنیم در حالی که در مورد مجموعه‌ها چنین شناختی ضرورتا میسر نیست. در الگوی تعبیری فوق از گروه های اسمی جمع مستقیما به ماهیت های حاصل‌جمع توجه می‌شود. الگوی دیگری نیز وجود دارد که ماهیت های مفرد را به عنوان جزیی از ماهیت های حاصل‌جمع مد نظر قرار می‌دهد. هر دوی این الگوها، فقط کلیتی از عملکرد ارجاعی گروه های اسمی جمع را نشان می‌دهند، به طوری که تمایزهای خوانشی توزیعی- جمعی و وجودی-جنس‌بودگی را نمی‌نمایانند. در این مقاله، صورت های منطقی جمله‌های حاوی گروه های اسمی جمع با در نظر گرفتن خوانش‌های فوق ترسیم می شود. گروه های اسمی جمع دست‌کم بر چهار نوع ماهیت حاصل‌جمع ارجاع می‌دهند. از سوی دیگر، ارجاع به این ماهیت ها به صورت معنی‌شناختی در خود گروه های اسمی رمزگذاری نمی‌شود؛ بلکه حاصل تعامل جهان و زبان است.