مقایسه تعادل پویا در دانشجویان پسر کارشناسی رشته تربیت بدنی با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری

مقایسه تعادل پویا در بین دانشجویان پسر کارشناسی رشته تربیت بدنی با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری (TTS) بود.

از بین سه ورودی (سال 84، 85 و 86) دانشجویان کارشناسی تربیت بدنی پسر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم تهران تعداد 30 آزمودنی به طور تصادفی انتخاب شدند. تعادل پویای آزمودنی ها با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری مورد ارزیابی قرار گرفت. این آزمون زمان رسیدن به پایداری را در دو جهت قدامی خلفی و داخلی خارجی در حرکت پرش فرود مورد ارزیابی قرار می دهد.

نتایج آماری آزمون ANOVA نشان داد که اختلاف میانگین زمان رسیدن به پایداری در جهت قدامی خلفی در بین ورودی های مختلف معنی دار بود؛ اما این اختلاف در جهت داخلی خارجی در بین ورودی های مختلف معنی دار نبود. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که در جهت قدامی خلفی وضعیت تعادل ورودی های 86 و 85 بهتر از ورودی 84 بود.

با توجه به ارائه دروس تخصصی مثل آمادگی جسمانی 1 و 2 در ترم های پایین تر رشته تربیت بدنی، این احتمال وجود دارد که این دروس در بهبود تعادل پویای دانشجویان ورودی 86 و 85 نقش داشته باشد. پیشنهاد می شود دروس تخصصی آمادگی جسمانی 1 و 2 در برنامه درسی دانشجویان تربیت بدنی در ترم های بالاتر نیز گنجانده شود.