بررسی سیستماتیک انحنای گردنی افراد سر به جلو

به منظور بررسی انحنای گردنی افراد سر به جلو و افراد سالم، 300 نفر از دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه (150دختر و150 پسر) به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار(PPV (Posture Pro V ارزیابی و غربال شدند و در آخر از میان آنان 14 نفر که دارای وضعیت شدیدتر (FHP (Forward head posture بودند، با سن 2/32±23 سال، و قد 4/6±163 سانتیمتر به عنوان افراد دارای وضعیت سر به جلو FHP و 14 نفر از کسانی که دارای کمترین میزان FHP بودند، با سن 2/35±22/8 سال، و قد 6/8±171/64 سانتیمتر به عنوان افراد سالم جهت مقایسه انتخاب شدند و با رضایت کامل در مراحل بعدی آزمون شرکت کردند.
در این تحقیق توصیفی تحلیلی از آزمودنی ها رادیوگرافی جانبی مهره های گردنی به عمل آمده و میزان جا به جایی سر به جلو (AHT (Anterior head transition، لوردوز گردنی (C2 - C7) و انحنای فوقانی (C1-C2) گردنی آن ها ارزیابی شد. برای بررسی تفاوت میانگین های دو گروه سالم و دارای وضعیت FHP از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. هم چنین برای بررسی ارتباط متغیر ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون با سطح معنا داری (P بررسی یافته های پژوهش نشان داد:1- بین میزان لوردوز گردنی (C2-C7)، جا به جایی سر به جلو (AHT)، و اضافه بار واردآمده بر مهره های گردنی دو گروه آزمودنی سالم و سر به جلو، تفاوت معناداری (P2- بین وضعیت سر به جلو (FHP) با AHTو لوردوز گردنی (C2 - C 7) هم چنین میان AHT و اضافه بار واردآمده بر مهره های گردنی ارتباط معناداری (P0.05). نتایج نشان داد که وضعیت سر به جلو موجب بروزکیفوزگردنی گردید و در وضعیت های شدید سر به جلو ممکن است یک انحنای S شکل که نتیجه کاهش انحنای تحتانی مهره های گردنی (C2 - C7) و افزایش انحنای فوقانی مهره های گردنی (C1-C2) است، ایجاد گردد. این وضعیت در واقع عضلات بخش پایینی جلوی گردن کوتاه شده و عضلات بخش بالایی آن در وضعیت های شدید دچار کشیدگی شده است. از طرف دیگر، عضلات بخش خلفی تحتانی گردن کشیده شده و در حالات شدید عضلات بخش بالایی گردن دچار کوتاهی شده اند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان اظهار داشت، وضعیت سر به جلو موجب کاهش لوردوز طبیعی گردن و ایجاد کیفوز گردنی می گردد.