کاربرد نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محیط های آبی

ورود مستمر آنتی بیوتیک ها به محیط عامل مشکلات بالقوه بسیاری هم چون مقاومت میکروارگانیسم های بیماری زا می باشد. از این روی محققین به دنبال روش های کاهش و حذف آنتی بیوتیک ها در فاضلاب های بیمارستانی و آب های آلوده می باشند. آموکسی سیلین یک آنتی بیوتیک پر مصرف در درمان عفونت ها می باشد که تقریبا بخش عمده آن به صورت غیر متابولیزه دفع، وارد فاضلاب و در نهایت وارد محیط زیست می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آموکسی سیلین از محیط های آبی انجام گردید.
در تحقیق تجربی حاضر، کارایی نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آموکسی سیلین با بررسی تغییرات پارامترهای pH (4 تا10)، غلظت یونی (0 تا1/0 مول در لیترکلرید سدیم) و دوز جاذب (4/0تا 8/1 گرم در لیتر) در سیستم ناپیوسته انجام گرفت. در نهایت مدل های ایزوترمی و سینتیک های جذب بررسی گردید.
نتایج نشان داد که حداکثر کارایی حذف آموکسی سیلین در 8pH= می باشد. هم چنین افزایش غلظت یونی باعث کاهش و افزایش دوز جاذب موجب افزایش میزان حذف شد. داده های تعادلی جذب با ایزوترم لانگموئر (9108/0R2=) و سینتیک جذب با معادله سینتیکی درجه دو مطابقت بهتری نشان داد.
با توجه به نتایج حاصل می توان نانولوله های کربنی چند دیواره را به عنوان جاذب قابل قبولی در حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محیط های آبی در نظرگرفت.