بررسی شیوع سوءرفتار و عوامل مرتبط با آن در زنان سالمند

سالمندان از جمله گروه های آسیب پذیر در جامعه می باشند و پدیده سالمندآزاری از جمله چالش های مطرح در حیطه مراقبت و حمایت از سالمندان است و تهدیدی جدی برای افراد بالای 65 سال مطرح می گردد که همه اقوام و گروه ها را درگیر می کند و می تواند در اشکال مختلفی از تهدید و ناسزاگویی تا آسیب های جنسی تظاهر پیدا کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی و عوامل خطر سوءرفتار با زنان سالمند در سبزوار می باشد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 180 زن بالای 60 سال که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، در سال 92 و در شهرستان سبزوار انجام شد. واحدهای پژوهش به روش طبقه ای متناسب با حجم از مساجد و بیمارستان های شهر سبزوار جمع آوری شدند. سوء رفتار با سالمند با استفاده از پرسشنامه «سوء رفتار با سالمند در خانواده» بعد از تایید روایی و پایایی استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آمارهای توصیفی و ناپارامتریک تحلیلی مورد تجزیه و تحیلی قرار گرفت.
در 39/49 درصد از زنان سالمند سوء رفتار گزارش گردیدکه در این بین بیش ترین و کم ترین شیوع به ترتیب مربوط به غفلت عاطفی(69 درصد) و طردشدگی (87/42 درصد) می باشد. نتایج مطالعه ارتباط معناداری را بین سوءرفتار با سالمندان و بستری مجدد در بیمارستان نشان دادند (006/0p=) که این ارتباط معنی دار بین غفلت مراقبتی، سوء رفتار روانی و طرد شدگی بود (00/0p=). در صورتی که بین سوءرفتار با سطح تحصیلات، وضعیت زندگی، منبع درآمد و داشتن بیماری مزمن ارتباط معناداری دیده نشد.
یافته های مطالعه نشان داد که تقریبا نیمی از زنان سالمند اشکالی از سوء رفتار را تجربه می کنند که می تواند زمینه ساز تشدید بیماری های جسمی و بستری های مکرر باشد.