بررسی رابطه کیفیت زندگی با رضایت مندی زوجین نابارور با روش تحلیل مسیر

آگاهی از کیفیت زندگی توام با رضایت زوجین نابارور علاوه برآن که از اطلاعات مهم بهداشتی و اجتماعی محسوب می شود، می تواند در برنامه ریزی های بهداشتی و درمانی و مشاوران خانواده جهت ارتقا کیفیت زندگی، بهبود روابط مفید واقع شود. لذا هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط کیفیت زندگی با رضایت مندی زوجین نابارور مراجعه کننده به مراکز فوق تخصصی ناباروری حضرت مریم (س) و مرکز آموزشی و درمانی حضرت امام خمینی (ره) شهرستان ساری بود.
مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی می باشد که در زوجین نابارور مراجعه کننده به مراکز فوق تخصصی درمان ناباروری شهرستان ساری در حجم نمونه 276 نفر انجام شد. ابزار اندازه گیری رضایت زناشویی (پرسشنامه ENRICH) و ابزار اندازه گیری کیفیت زندگی (پرسشنامه کیفیت زندگی) سازمان جهانی بهداشت بود. روش آماری مورد استفاده در دو سطح آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد، میانگین و آمار استنباطی مورد استفاده در این مقاله شامل تحلیل مسیر و تحلیل همبستگی بود.
بررسی ها نشان می دهد که بین بعد جسمانی کیفیت زندگی و رضایت زوجین میزان بار عاملی استاندارد برابر با 41/0 که این میزان با توجه به مقدار t که برابر با 58/4 است در سطح 05/0 معنی دار می باشد اما بین بعد روانی کیفیت زندگی و رضایت زوجین میزان بار عاملی استاندارد برابر با 38/0- که این میزان با توجه به مقدار t که برابر با 03/0- است در سطح 05/0 معنی دار نمی باشد.
در بررسی حاضر هر چند کیفیت در ابعاد روانی و محیطی به طور مستقیم با رضایت از زندگی رابطه ندارد ولی به طور غیرمستقیم با اثرگذاری بر ابعاد دیگر کیفیت، بر روی رضایت تاثیر دارند. لذا مداخله در جهت ارتقاء سطح مطلوبیت کیفیت زندگی در قلب برنامه های نظام شبکه پیشنهاد می گردد.