پیش بینی نشانگان بالینی در دانشجویان دارای تجربه شکست عاطفی بر اساس ساختارهای شخصیتی: نقش تعدیل کننده ی حمایت اجتماعی ادراک شده

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ساختارهای شخصیتی در پیش بینی نشانگان بالینی در دانشجویان دارای تجربه شکست عاطفی و نقش تعدیل کنندگی حمایت اجتماعی ادراک شده در این رابطه می باشد.
با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات افراد دارای تجربه شکست عاطفی در پرسش نامه های ضربه عشق، افسردگی بک و سلامت روان، 65 دانشجوی دارای نشانگان بالینی و 65 دانشجوی بدون نشانگان بالینی از دانشگاه های پیام نور تبریز، دانشگاه تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز انتخاب شدند و پرسش نامه های 6 عاملی شخصیت هگزاکو (Hexaco) و پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده (Multidimensional scale of perceived social support) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها به کمک نرم افزارهای SPSS16 و LISREL8.54 و به روش آزمون تحلیل واریانس چندراهه (MANOVA) و تحلیل مسیر انجام شد.
نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه، از نظر ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P<) و حمایت اجتماعی نقش تعدیل کننده در بروز نشانگان بالینی بعد از شکست عاطفی دارد.
ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی در روابط عاطفی هر فرد دخیل می باشد و نحوه برخورد با چالش های پیش رو در این نوع روابط را پیش بینی می کنند. بعد از شکست عاطفی، اگر خانواده بتواند فرزندان را با حمایت مستقیم و غیرمستقیم از این بحران خارج کند، فرد این داغدیدگی را به طور طبیعی می گذراند و نشانگان بالینی کمتر تداوم می یابد.