افزایش میزان تولید آنزیم گزیلاناز از باسیلوس موجاونسیس با استفاده از روش جهش زایی تصادفی

افزایش میزان تولید آنزیم گزیلاناز از منابع میکروبی همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل جهش زای القایی کلاسیک بر افزایش میزان تولید آنزیم گزیلاناز باسیلوس موجاونسیس، به منظور دست یافتن به سویه های پر تولید انجام شد. در این تحقیق، ضمن نشان دادن توانایی باسیلوس موجاونسیسPTCC 1723، به عنوان سویه ای جدید برای تولید آنزیم گزیلاناز، به منظور افزایش تولید آنزیم از روش جهش زایی کلاسیک استفاده شد. ایجاد جهش یافتگان با به کار بردن عوامل جهش زا نظیر اشعه فرا بنفش و اسید نیترو انجام شد. غربال اولیه با در نظر گیری بالاتر بودن شاخص H/C جهش یافتگان درمقایسه با باکتری والد، که معادل 1/6 بود، بر روی محیط آگار حاوی گزیلان انجام شد. از میان تعداد بیشماری کلونی تیمار شده، در جمع72 سویه جهش یافته با شاخص قطر هاله معادل و یا بالاتر از 1/6 انتخاب شدند. در مرحله بعدی غربال گری، میزان آنزیم تولید شده توسط جهش یافتگان در کشت مایع با مقدار آنزیم تولید شده توسط باکتری وحشی مقایسه شد. سپس، از بین 67 جهش یافته با توانایی تولید آنزیم بیشتر نسبت به باکتری والد، جهش یافته شماره 17 با توانایی تولید IU/mL 330/56 و جهش یافته شماره 43 با میزان تولید 319/58 انتخاب شدند که به ترتیب افزایش تولیدی معادل 3/45 و 3/3 برابر سویه والد نشان دادند.
در نهایت، این سویه ها به عنوان سویه های دارای جهش مثبت یا مطلوب و تحت عنوان جهش یافتگان پر تولید انتخاب و به عنوان سویه های دارای ارزش صنعتی در تولید آنزیم گزیلاناز نگه داری شدند.