بررسی و خالص سازی نسبی آنزیم (های) موثر در احیای تلوریت از باکتری نمک دوست Salinicoccus iranensis

امروزه استفاده بیش از حد از تلوریت، محیط را متحمل اثرات سمی ناشی از این اکسی آنیون کرده است. از این رو تیمار زیستی مناطق آلوده، به عنوان روشی ارزان و سازگار با محیط زیست، مطرح است. اگرچه اثرات سمی تلوریت برای بیشتر میکروارگانیسم ها گزارش شده ولی گونه های مختلفی از باکتری ها، از جمله باکتری نمک دوست مورد استفاده در این پروژه می تواند بر سمیت آن با احیای این اکسی آنیون به شکل عنصریش غلبه کند. هدف این مطالعه، شناسایی مسیر آنزیمی به سم زدایی تلوریت بود. در ابتدا به منظور بالا بردن فعالیت آنزیمی و از دست ندادن آن طی فرآیند خالص سازی، بهینه سازی آزمون مناسب برای بررسی فعالیت آنزیمی و شرایط تولید آن انجام شد. بهینه سازی با «روش یک عامل در هر زمان» انجام شد. عامل های مختلفی از جمله: زمان، درصدهای مختلف مایه تلقیح، اسیدیته، غلظت های مختلف تلوریت و نمک های مختلف بهینه شد. به منظور اطمینان در طی پژوهش میزان حذف تلوریت نیز بررسی شد. خالص سازی آنزیم مورد نظر با روش های مختلف مانند، رسوب با آمونیوم سولفات و کروماتوگرافی ستونی میان کنش هیدروفوب با غلظت 4/1 مولار اشباع آمونیوم سولفات انجام شد. خلوص آنزیم در طی هر مرحله باSDS-PAGE بررسی شد.
شرایط بهینه به دست آمده نشان داد که در زمان 30 ساعت، 3 درصد مایه تلقیح، اسیدیته 7/5، بدون حضور تلوریت و در 5 درصد نمک NaCl، بالاترین میزان فعالیت آنزیم و حذف تلوریت مشاهده می شود. خالص سازی آنزیم به میزان زیادی پروتئین های غیرمرتبط را کاهش داد و تغلیظ یکی از باندها که زیرواحدی از آنزیم مورد هدف بود، را باعث شد. در بخش پروتئینی به طور نسبی خالص شده، نشان داده شد که علاوه بر فعالیت تلوریت ردوکتازی، فعالیت سلنیت و نیترات ردوکتازی نیز در این بخش وجود دارد.
این پژوهش، در مسیر شناسایی بیشتر فیزیولوژی میکروارگانیسم های هالوفیل و بررسی آنزیم دخیل در احیای تلوریت گام برداشته و آنزیم مسوول را در باکتری مربوطه بهینه و تا حدی خالص سازی کرده است.