چگونگی کنترل متابولیک و شیوع عوارض بیماری دیابت در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در ایران: نتایج پایه مطالعه A1chieve

هدف از انجام این مطالعه بیان خصوصیات دموگرافیک، وضعیت کنترل متابولیک و شیوع عوارض دیررس در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بر اساس اطلاعات پایه مطالعه A1chieve بود. مطالعه A1chieve یک مطالعه مشاهده ای، چند ملیتی و open-label به مدت 24 هفته جهت بررسی سلامت و اثربخشی انسولین های آنالوگ در درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. این مطالعه در 28 کشور جهان و برروی 66726 بیمار انجام گردید. در این مقاله اطلاعات پایه 919 بیمار ایرانی از 16 شهر کشور مورد بررسی قرار گرفته است. متوسط سن بیماران ایرانی 12/0±65/6 سال و طول مدت ابتلا به دیابت در آنها 7/5±11/3 سال بود. 62 درصد این بیماران فقط تحت درمان با داروهای خوراکی کاهنده قند خون بودند. متوسط HbA1c بیماران 1/7±9/4 درصد و متوسط قندهای خون ناشتا و پس از غذای بیماران به ترتیب 208/8 و 300/6 میلی گرم در صد بود. شایع ترین عارضه دیررس در بیماران ایرانی نوروپاتی محیطی (57/7 درصد) و پس از آن به ترتیب، عوارض چشمی (38/0 درصد)، کلیوی (27/9 درصد)، قلبی-عروقی (27/7 درصد) و زخم پای دیابتی (7/9 درصد) بود. وضعیت کنترل متابولیک بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در ایران از حد مطلوب فاصله داشته و این امر سبب شیوع بیشتر عوارض دیررس دیابت می شود.