بررسی ارتباط خشونت های خانگی و افکارخودکشی در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی -درمانی و دادگاه های خانواده شهرستان رشت سال 1392

خشونت خانگی یکی از مهمترین عواملی است که تهدید جدی برای سلامتی و حقوق زنان و دختران در جهان محسوب می شود. اما شیوع و عوامل خطر قابل اصلاح آن در کشورهایی با در آمد پایین و متوسط کمتر شناخته شده است. از عوامل بسیار موثر بر خشونت خانگی مردان، اموری مانند نوع شغل، بیکاری، وضعیت اقتصادی خانواده و شغل زن است بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه ویژگی های دموگرافیک میان زنان خشونت دیده و زنان خشونت ندیده صورت گرفت تا با شناخت زنان در معرض خطر گامی در جهت کاهش خشونت بردارد.
نوع مطالعه، توصیفی- مقایسه ای است. جمعیت مطالعه شامل 110 زن (55 نفر در هر گروه) واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی و دادگاه های خانواده شهرستان رشت که به روش دردسترس (آسان) انتخاب شدند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه خشونت خانگی می باشد که با روش اعتبار محتوا و پایایی آنها از طریق ضریب پایایی درون رده ای(Intraclass Correlation Coefficient) سنجیده شد. و از روش های آماری، آمار توصیفی، آزمون t –test، آزمون من ویتنی و آزمون کای دو جهت مقایسه ویژگی های دو گروه استفاده شد.
در نتایج مطالعه از نظر متغیرهای سن، سن همسر، مدت زمان ازدواج، نسبت فامیلی با همسر، میزان تحصیلات زن، شغل زنان، میزان درآمد ماهیانه، تعداد بارداری و زایمان، تعداد سقط، تعداد فرزندان زنده، وضعیت ازدواج، تعداد افراد خانوار، رتبه ازدواج زن و همسر تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. اما بین شغل همسر(p<0/04) و وضعیت مسکن(p<0/03) و تحصیلات همسر(p<0/02) در افراد دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت.
با وجود شیوع بالای انواع خشونت بسیاری از کارکنان مراکز بهداشتی درمانی مهارت لازم جهت شناسایی و مواجهه با زنان قربانی خشونت را ندارند. لذا لزوم آموزش دانشجویان رشته های وابسته علوم پزشکی و کارکنان مراکز بهداشتی درمانی، با شیوه غربالگری خشونت علیه زنان، تشخیص علائم جسمی و روانی قربانیان خشونت، مشاوره، درمان و ارجاع آنها در صورت لزوم، بیش از پیش مشخص می شود.