بررسی اثربخشی معنادرمانی بر ارتقای هویت افراد

داشتن هویت آشفته هم برای فرد و هم برای جامعه می تواند پیامدهای نامطلوبی را به دنبال داشته باشد. برای کاهش و حتی جلوگیری از این پیامدهای نامطلوب، می توان در روند شکل گیری هویت دخالت نمود و حتی پس از شکل گیری آن را تغییر داد.
هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی معنادرمانی بر ارتقای هویت فرد است. جامعه این پژوهش را دانشجویان پسر دچار هویت آشفته تشکیل می دادند که برای تعیین هویت و نمونه گیری از آنان، 500 دانشجوی پسر از بین دانشجویان دانشگاه های تهران به شکل تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از آزمون سنجش هویت آدامز و بنیون(1987) مورد آزمون قرار گرفتند.این افراد، دانشجویان مقطع کارشناسی شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 1388-1389 بودند و میانگین سنی آنان 21 سال بود. دوازده نفر از افراد دارای هویت آشفته که به شرکت در برنامه گروه درمانی تمایل داشتند، برای شرکت در جلسات درمان انتخاب شدند. از این میان 3 نفر در جلسات درمان به طور کامل شرکت نکردند و گروه آزمایش شامل 9 نفر شد که به طور کامل در جلسات درمان شرکت کرده بودند. برنامه گروه درمانی شامل 12 جلسه معنادرمانی گروهی بود که در جلسات 90 دقیقه ای بر روی افراد گروه آزمایش اجرا شد.
در ابتدا بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر هویت آشفته تفاوت معناداری وجود نداشت. اما پس از معنادرمانی، نتایج پس آزمون دو گروه تفاوت معناداری با یکدیگر داشت. در گروه آزمایش، نتایج پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند. اما در گروه کنترل تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون به دست نیامد.
برنامه معنادرمانی گروهی توانست به افراد دچار هویت آشفته در جهت کسب هویت افراد کمک کند.